„Obserwacje zebrane podczas Rewolucji Październikowej i władzy bolszewików w Kijowie skłoniły jego [Henryka Glassa] i S. Sedlaczka do utworzenia i prowadzenia społecznie w latach 1925-39 ośrodka dokumentacji i studiów Centralnego Biura Porozumienia Antykomunistycznego oraz redagowania miesięczników „Walka z bolszewizmem" (1927-31) i "Prawda o komunizmie" (1937-39) a także opublikowania na ten temat szeregu książek. Przy badaniu metod działalności komunistycznej współpracował z ks. kard. A. Hlondem, ks. bp. S. Adamskim, ks. hm Stefanem Wyszyńskim i ks. Szwejnicem. Trzon pracowników społecznych CBPA stanowili instruktorzy harcerscy. [...]
Za swą działalność antykomunistyczną władze sowieckie wydały na H. Glassa wyrok śmierci. W 1929 otrzymał paczkę z ładunkiem, który miał wybuchnąć przy jej otwarciu. Ponieważ paczka wydała mu się podejrzana, przekazał ją kontrwywiadowi, który potwierdził jej zawartość i przeznaczenie. Był delegatem na tajnych kongresach Entente Internationale Anticommunistic w Genewie. [...]
W porozumieniu z II Oddziałem KG SZP (ppłk. Wacławem Berką, ps. Brodowicz i mjr. Henrykiem Krajewskim) odtworzył CBPA, zawierając na ten temat umowę z II. Oddz. DG SZP potwierdzoną przez gen. S. Grota-Roweckiego. Umowa zawierała 4 punkty określające zasady współpracy CBPA, jako komórki działającej na rzecz II. Oddz., lecz nie wykazywanej w jego strukturze. Jeden z punktów głosił, że wszyscy członkowie konspiracyjnego CBPA - kryptonim „Wytwórnia", „W" są członkami SZP (później ZWZ, AK).
W marcu 1941 „W" zawarła umowę z Delegaturę Rządu (z min. Cyrylem Ratajskim) na temat współpracy i dostarczania materiałów. „W" wydawała „Sprawozdania miesięczne W" (później „Serwis A", „Agencja A", nakładem NSZ). „W" zajmowała się antykomunistycznym wywiadem politycznym, w szczególności z punktu widzenia działalności propagandowej. [...]
„W" nosiła kolejno różne kryptonimy: „Wytwórnia", „Pracownia", „Fabryka”, „Blok", „Sklep”, „Kiosk”, Grupa A, Wywiad W, gdyż KG ZWZ/AK często zmieniała kryptonimy swych komórek. Liczba członków „W" wynosiła w l. 1940-1941 ok. 40-60 osób a w 1944 r. - 120 osób, zaś oddział ochrony „W", wyszkolony w „W", składał się w 1944 r. z 41 osób: 3 oficerów, 1 podchorążego, 1 sierżanta i 36 szeregowców. W toku wojny 1939-1945 zmarło lub zginęło 11 członków „W". [...]
W 1943 r. [Henryk Glass] zainicjował powstanie Społecznego Komitetu Antykomunistycznego (SKA), w którego skład wszedł oraz przyczynił się do utworzenia w BIP-ie (Biurze Informacji i Prasy KG AK) Podwydziału K (nazywanego „Antyk"), którego kierownictwo objął Tadeusz Żenczykowski, współpracujący z H. Glassem. [...]
Przed Powstaniem Warszawskim, w lecie 1944 r. część archiwum „W" („Bloku") została zakopana w szklanych słojach w ogródku obok domu Bohdana Węglera przy ul. Bajońskiej 6 na Saskiej Kępie. (Została ona w l. 1956-1957 r. przejęta przez komunistów przy okazji kopania fundamentów pod budynek mieszkalny przy ul. Finlandzkiej 2). Jak poinformował H. Glass w 1960 r., znajdowały się tam zarówno materiały „W" jak i Wydziału Spraw Wewnętrznych (od Jana Bacha) i innych komórek AK i Delegatury - wymieniane w celach informacyjnych. [...]
Po nawiązaniu kontaktu z AK i Delegaturą Rządu, w grudniu 1944 r. wznowił działalność grupy „W", wydając m.in. biuletyn „Polska Informacja Antykomunistyczna" (Nr 1 ukazał się w styczniu 1945 r.). Po wejściu wojsk sowieckich do Krakowa 19.1.1945 przeniósł kierownictwo „W" pod Kraków do T. Strumiłły nawiązując kontakt z NIE (z płk Radosławem i gen. Niedźwiadkiem). Nie przyjął propozycji wyjazdu wraz z 16-toma przedstawicielami Komendy Głównej AK i Delegatury Rządu do Moskwy jako ekspert, uważając, że byłby to wyjazd po śmierć. Po aresztowaniu grupy 16-tu (którzy mieli potem znany proces w Moskwie), zerwał kontakt z organizacjami po-AKowskimi i przesyłał raporty bezpośrednio do Dowództwa Naczelnego Wodza w Londynie. [...]
Na Polskim Uniwersytecie na Obczyźnie (PUNO) w Londynie w 1959 uzyskał stopień magistra nauk politycznych, a w 1980 doktorat nauk politycznych za pracę "Metody Ekspansji Komunizmu". [...]
Przez całe życie kierował się ideą harcerstwa: służąc Bogu, Polsce i bliźnim. Uważał, iż w narodzie są trzy główne źródła sił duchowych i materialnych: religia, miłość ojczyzny i rodzina. Podkreślał też, że dobro rodzi dobro, a zło rodzi zło; i wzywał: mnóżmy, więc dobro. Piętnował zło czynione przez ludzi, lecz nie osądzał błądzących. [...]
Otrzymał odznaczenia: srebrny krzyż Virtuti Militari V kl., krzyż kawalerski orderu Polonia Restituta, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż AK, Medal Interallie 1914-1918 (Francja), krzyż Miecze Hallerowskie, medal Polska Swemu Obrońcy 1918-1921, czterokrotnie medal Polska Swemu Obrońcy 1939-1945, Odznakę ZWC, Odznakę I Polskiego Korpusu i Odznakę Wojsk Polskich na Wschodzie.”
Andrzej Glass, HM RP HENRYK GLASS „CHUDY WILK” (1896-1984).
Historia życia Harcmistrza Rzeczypospolitej Henryka Glassa stała się dla nas inspiracją do ułożenia na tej podstawie fabuły kursu. Wybraliśmy wątek CBPA, gdyż wydał nam się niezwykle ciekawy. Henryk Glass już w roku 1925 świadom ogromnego zagrożenia jakie niesie dla Polski komunizm, zainicjował szereg działań mających na celu przeciwdziałanie „zbliżającemu się widmu”.
Centralne Biuro Porozumienia Antykomunistycznego (CBPA) otworzyło nabór do służby. Po złożeniu przysięgi służba w CBPA zalicza się jako normalna służba wojskowa ze wszystkimi ustawowymi przywilejami. Podstawowym obszarem działania biura to antykomunistyczny wywiad polityczny, w szczególności z punktu widzenia działalności propagandowej: 1. uzyskiwanie, gromadzenie, analizowanie, przetwarzanie i przekazywanie właściwym organom informacji mogących mieć znaczenie dla obronności państwa, bezpieczeństwa lub zdolności bojowej sił zbrojnych; 2. rozpoznawanie, zapobieganie oraz wykrywanie popełnianych przez ościenne państwa przestępstw w tym wojennych. Szef Służby przy realizacji swoich działań współdziała podczas II WŚ z: II Odziałem KG SZP, z gen. Stefanem Grotem- Roweckim oraz Delegaturą Rządu na czele z min. Cyrylem Ratajskim.
Zasady i tryb szkolenia funkcjonariuszy Służby określa program przygotowany przez Szefa CBPA mjr Kotwicza, zatwierdzany jest przez II Odział KG SZP z adm. Cherrym na czele.
